22 Ocak 2011 Cumartesi

Yaş 27; Yolun %67.5'i Eder

Bir araya geldiğimizde kafasını şişirdiğim şişirdiğim insanların artık "He oğlum he" diyerek geçiştirdiği bir söylemim var; 40 yaşına kadar yaşayacağım üzerine. Herkese çok anlamsız geliyor ama evet, ben gerçekten 40 yaşıma kadar yaşayacağım. daha önce de bahsetmiştim burada, şöyle demişim:

"Yıllardan beri ilerde nasıl bi hayatım olacağının hayalini kurarım. Tabii ki çok para (olmayacak değil, olacak, biliyorum), bir sürü boş zaman. Hatta plan bile yapmıştım; dünyanın üç ayrı yerinde üç tane evim olacak. Tıpatıp aynı evler. Krokisini falan çizdim. O evlerin içlerinde de aynı şeyler olacak; aynı duvarda aynı tablo, perdeler aynı, televizyonların markası aynı, hatta ve hatta bahçelerinde aynı cins köpek. Her hafta birinde kalcam evlerin. Akşam içip zurna gibi olduktan sonra sabah uyandığımda etrafıma bakıp diyeceğim ki "Acaba 3 evden hangisindeyim, hangi ülkedeyim şu an?" Hayal işte, ama ne yaparsam yapayım, 40 yaşımdan sonrasını göremedim hiç hayalimde. İşin ilginç yanı, sadece kendimi görüyorum bir de; başka kimse yok. Sürekli "Hacı ben zaten 40 yaşımı göremeyeceğim ki, o yüzden..." kalıplı cümleler kurmamın nedeni budur arkadaşlar. Günde 2 paket sigara, alkol, bi de yalnızlık; değil 40, 30'umu görsem kardayım."

Aslında düşününce hepiniz böyle bir durumdasınız gençler. Böyle saçma sapan hayalleriniz var, belki sağda solda geyik olsun diye anlatıyorsunuz; belki de hiç konusu açılmıyor, anlatamıyorsunuz ama işte böyle hayallerle yaşanıyor. Yukarıda özetlediğim hayal aslında çok da olası bir hayal değil. Şu an beni bu hayale taşıyacak yola giriş olmak bir yana, öyle bir yolun varlığını bile görebilmiş değilim. Hayatı dayanılabilir, katlanılabilir, ertesi günü uyanılabilir kılmak için sarıldığım şey bu benim: 40 yaşıma gelmeden önce yukarıdaki gibi hayallerimden bir tanesini gerçekleştirebileceğime inanıyorum. Nasıl yapılacağını, nasıl olacağını bilmiyorum ama kendiliğinden de olsa olacak yani.

"Vay be, gün gelecek 16 yaşında olacağım!" dediğim günleri hatırlıyorum da, 16 yaşıma geldiğimde bi skim olmamıştı. 27 yaşıma geldim, bakıyorum da o sözü söylediğim güne göre bayaa bişeyler olmuş ama şimdi sorsan hala bi skim olduğu yok. Engel olunamaz bir şekilde aklımı kurcalayan dünya düzeni daha da kötüye gitmiş durumda; yaşadığım ülke doğduğum zamankinden çok daha geride (evet öyle, hangi açılardan geride olduğunu oturup günlerce tartışabilirim), tuttuğum takım bundan 11 yıl öncesinin başarısıyla övünüyor hala ve ben 27 yıldır aynı yerde yaşıyorum. O hayalini kurduğum dünyanın üç güzel köşesindeki 3 güzel ev belki de hiçkimseye nasip olmayacak ben 40 yaşıma gelene kadar; hatta büyük olasılıkla ben 40 yaşıma gelirsem günün birinde (hiç sanmıyorum) dünyanın 3 köşesinde 3 ev yerine, dünyanın herhangi bir yerinde 5 dakikalık bir huzur olacak en büyük hayalim.

Bugünün cumartesi günü olmasından mütevellit bir moral bozukluğu da olabilir bilinçaltımda, bilemiyorum; kısaca şunu farkettim bir kez daha; her yeni yaşa girildiğinde bir hayal daha imkansızlıklar nedeniyle "Hayal Bile Edilemeyecek Şeyler" dosyasına konulup arşive kaldırılıyor. Daha net bir şekilde de 40 yaş takıntımı açıklayayım, bitireceğim:

Sizin, benim, amcanızın, dayı oğlunuzun, tuttuğunuz takımın sol bekinin, Thalia'nın; herkesin hayalleri var. Şahsen benim hayallerim dünyanın her tarafında yaşamış, her yerini görmüş, huzuru bulmuş ve tanıdığı herkese huzur vermiş olmak gün geldiğinde. Bu kolay bir iş değil; enerji ve şevk gerektiren bir hedef. Soruyorum size a aq liselileri; 40'ından sonra kimde kalır bunları yapacak enerji? 40'ımdan sonra yapmak isteyip de yapamadıklarımı düşünüp bi kenarda somurtuk somurtuk domuz gibi oturacağıma; o gün geldiğimde buralarda olmasam daha iyi olmaz mı?

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder