İçe Dönük Bir Arayış: Kıl Dönmesi - Part III

MULTİDEPRESAN

Yalnızlıktan bahsedince aklınıza gelen, insana kendisini değersiz hissettiren o hiçkimse tarafından aranmama - istenmeme - hazzedilmeme durumu ise, bendeki o değil; ilk önce o yanlış anlaşılmayı düzeltelim arkadaşlar. "Geçer be hacı" ya da "Takıldığın şeye bak şekerim" çözüm sunan söylemler değil. Ben sizin gibi insanlara bile bu tür cümleler kurmuyorum. Çözümü de sizde aramıyorum zaten, akıl verdiğim insanlardan akıl alacak değilim, kaldı ki akıl falan da aramıyorum. Benden aldıklarınız sadece benim yaşadıklarımdan aldığım dersler ve etrafı biraz dikkatlice izledikten sonra herkesin varabileceği yargılar. Almaya devam edin, çünkü siz ne benim aldığım dersleri alabilirsiniz, ne de beyin fonksiyonlarınız etrafınızdakileri izleyip yorumlamaya yeter.

Yaşımın sizinkine denk, hatta çoğunuzdan küçük olması biraz zihninizi karıştırmış anlaşılan. Yirmili yaşların ortalarında olmak demek, pek çok insanın otuzundan sonra yapmak isteyeceği şeyleri yapmak istememek demek değil. Büyümek isteyen küçük adam sendromu yaşıyormuşum gibi davranmanız beni değil sizi aşağılıyor kısacası; her gün usanmadan o büyümüş de küçülmüşe soruyorsunuz ne b.k yiyeceğinizi. Hala g.tünü silmeyi öğrenemeyen çocuklarsınız. Benim çevrenizdeki varlığımı bir şans olarak görmüyor olmanız çok doğal, benden önceki hayatınızı hatırlamıyorsunuz bile artık. Hayatınızı bu kadar kolaylaştırdıktan sonra "Afferin benim yavruşuma" muamelesi görmek kanıma dokunuyor artık, bilin istedim.

Şimdi, o büyüttüğünüz minik minik problemleri ağlaya ağlaya anlattığınız küçük adamın problemini dinleyip "ay yazııııık!" veya "amaaan, geçer şekerim boşver çok düşünme" deme hakkını kendinizde nasıl gördüğünüz ayrı bir konu; pimini çekip kucağıma attığınız o sorunlar çözülmüyor mu? Çözülüyor. Peki nasıl oluyor da, beni sizin için değerli kılan hatalardan aldığım dersler iken, sizin hatalarınızdan almanız gereken dersleri sizin yerinize ben alıyorum? Mal mısınız? Aranızda gelişme gösterenler de var, hatta sürekli üzüldüğüm ve çabamın maksimumunu gösterdiğim; ders aldığı halde gereğini yapamayanlarınız ve bundan dolayı acı çekenleriniz var. Kısacası uğraşmaya değecek olanlarınız tek tük de olsa hala mevcut. Saçma sapan problemlerle kafamı s..en baskın çoğunluğa yazıyorum; daha fazla kendinizi küçültmeyin. İnanmak istemeseniz de eşşek kadar insanlarsınız. Hiç de utanmıyorsunuz. "Bidi bidi bidi, derdi de mi varmış?" biçimli tavrınız, hıyar gibi size yardımcı olmamı engellemeyecekse de o temel farkların en büyüğü olarak gördüğünüz nesil farkı; "Ben size demiştim, hayata geç kaldınız" cümlesini duyduğunuzda kulaklarınızdan kan getirecek, haberiniz olsun. Çevremde sizinkinden daha gerçek, daha acil ihtiyaçları olan insanlar var. "Abi karı bana sert yapıo, naptım ki ben?" veya "Çocuk beni iki gündür aramıyoo, niyee?" gibi sorularınızın cevabı aslında benim size uzun uzun anlattıklarımdan daha basit: Öküzsünüz de ondan.

Gelelim asıl konuya. "Baba sana hatun lazım" ya da "Şekerim yalnızsan ara madem dışarı çıkarız hep beraber" nedir ya? Bana neyin lazım olup olmadığını biliyorum çok şükür, hatun denen olgu da öyle çok atla deve değil; zira "hatun" kolaylıkla bulunan bir meta. Aradığımın "hatun" olmadığını siz de biliyorsunuz, hatta sizin aradığınız şey de "hatun" ya da "çocuk" değil ama anlamak istemiyorsunuz. Kendine küçücük saygısı olan insanın aradığı birşey olamaz hatun. Büyümüş de küçülmüş görünüşüme bulduğunuz kanıt aslında sizin hala bir dirhem yol alamamış oluşunuzun kanıtı: Bana gece aynı yatağa beraber girmek istediğiniz kişiyle nasıl iletişim kurmanız gerektiğini sormayın, koskoca insanlarsınız. Sabah aynı yatakta uyanmak istediğiniz kişiyi sorun bana eğer azıcık saygı görmek istiyorsanız benden; zira "yalnızım" dediğimde bende oluşmuş olduğunu sandığınız duyguya siz sahipsiniz. Sizinki gibi bir yalnızlığa sahip değilim çok şükür, telefonum çalıyor, gelenim gidenim var Elhamdülillah. Karşı cinsten bir objeyle bir akşam geçirmek yaşını başını almış sizler için hala bir sevinç kaynağı ama bunun yetmeyişini dile getirmek için daha çok vaktiniz var. Ben ise dile getirince Benjamin Button muamelesi görüyorsam bu sizin büyümeyi reddedişinizden; benimse bu durumun bir gerçek olduğunun ayırdına varmış oluşumdan kaynaklanıyor sadece.

Sonuç olarak; hal hatır sormak için arayın, derdiniz sıkıntınız varsa ilgilenirim ama benim size yaptığımı bana yapmaya çalışmayın, beceremiyorsunuz. Size yardım eden fikirlerimi aşağılamanız gerçekten hiç s..imde değil çünkü kendinizi benim karşımda fazla ezmemek için böyle roller kestiğiniz ortada. Kimseyi ezmek gibi bir şey de düşünmem tarafıma ters bir hareket görmediğim sürece. Yalnız, şu saçma sapan problemlerle, aynı şeylerle gelmeyin. Dünyanın en büyük derdi sizinmiş gibi kafamı ütülemeyin. Artık bana, uğraşmak istediğim, derdiyle ilgilenmek istediklerimle ilgilenmek için fırsat verin.

edit: tamam len gelin gelin. istediğiniz problemle gelin. bir de eğer bir başkasının problemiyle can-ı gönülden ilgilenmek istediğiniz halde, ilgilendiğiniz kişi bundan memnun olmuyorsa; bırakın, zorlamayın. Yani bırakabiliyorsanız bırakın. Yoksa s.ktiri yersiniz.
11.08.2010